แบบดั้งเดิมการหล่อตายกระบวนการส่วนใหญ่ประกอบด้วยสี่ขั้นตอนหรือการหล่อตายแรงดันสูง สี่ขั้นตอนเหล่านี้รวมถึงการเตรียมเชื้อราการเติมการฉีดและการกำจัดทรายซึ่งเป็นพื้นฐานของกระบวนการหล่อแบบตายที่ดีขึ้น ในระหว่างกระบวนการเตรียมการน้ำมันหล่อลื่นจะต้องพ่นลงในโพรงแม่พิมพ์ นอกเหนือจากการช่วยควบคุมอุณหภูมิของแม่พิมพ์แล้วน้ำมันหล่อลื่นยังสามารถช่วยให้การหล่อได้รับการลดลง จากนั้นแม่พิมพ์สามารถปิดและโลหะหลอมเหลวสามารถฉีดเข้าไปในแม่พิมพ์ด้วยแรงดันสูง ช่วงความดันอยู่ที่ประมาณ 10 ถึง 175 MPa เมื่อเติมโลหะหลอมเหลวความดันจะถูกรักษาไว้จนกว่าการหล่อจะแข็งตัว จากนั้นก้านดันจะผลักออกไปทั้งหมด เนื่องจากอาจมีโพรงหลายตัวในแม่พิมพ์จึงอาจมีการหล่อหลายครั้งในแต่ละกระบวนการคัดเลือกนักแสดง กระบวนการกำจัดทรายจำเป็นต้องมีการแยกสารตกค้างรวมถึงประตูแม่พิมพ์นักวิ่งประตูและแฟลช กระบวนการนี้มักจะเสร็จสมบูรณ์โดยการบีบการคัดเลือกนักแสดงผ่านการตัดแต่งแบบพิเศษ วิธีการกำจัดทรายอื่น ๆ รวมถึงการเลื่อยและการบด หากประตูมีความเปราะบางการหล่อสามารถลดลงโดยตรงซึ่งสามารถประหยัดกำลังคนได้ ประตูแม่พิมพ์ส่วนเกินสามารถนำกลับมาใช้ใหม่ได้หลังจากละลาย ผลผลิตทั่วไปอยู่ที่ประมาณ 67%
การฉีดแรงดันสูงส่งผลให้เกิดการเติมเชื้อราอย่างรวดเร็วเพื่อให้โลหะหลอมเหลวเติมเชื้อราทั้งหมดก่อนที่ส่วนใดส่วนหนึ่งจะแข็งตัว ด้วยวิธีนี้ความไม่ต่อเนื่องของพื้นผิวสามารถหลีกเลี่ยงได้แม้ในส่วนที่มีผนังบางซึ่งยากต่อการเติม อย่างไรก็ตามสิ่งนี้ยังสามารถนำไปสู่การกักเก็บอากาศเนื่องจากเป็นเรื่องยากสำหรับอากาศที่จะหลบหนีเมื่อแม่พิมพ์เต็มไปอย่างรวดเร็ว ปัญหานี้สามารถลดลงได้โดยการวางช่องระบายอากาศบนเส้นสาย แต่การประมวลผลที่แม่นยำมากจะทำให้รูขุมขนอยู่ตรงกลางของการหล่อ ที่สุดการหล่อตายสามารถทำได้โดยการดำเนินการรองเช่นการขุดเจาะและการขัดเพื่อให้โครงสร้างเสร็จสมบูรณ์ที่ไม่สามารถทำได้โดยการคัดเลือกนักแสดง
หลังจากที่ทรายถูกทิ้งก็ถึงเวลาตรวจสอบข้อบกพร่อง ข้อบกพร่องที่พบบ่อยที่สุด ได้แก่ ความซบเซา (ต่ำกว่า) และรอยแผลเป็นเย็น ข้อบกพร่องเหล่านี้อาจเกิดจากแม่พิมพ์ที่ไม่เพียงพอหรืออุณหภูมิโลหะหลอมเหลวสิ่งสกปรกในโลหะช่องระบายอากาศน้อยเกินไปน้ำมันหล่อลื่นมากเกินไป ฯลฯ ข้อบกพร่องอื่น ๆ ได้แก่ รูขุมขนการหดตัวรอยแตกร้อนและเครื่องหมายการไหล เครื่องหมายการไหลเป็นร่องรอยที่เหลืออยู่บนพื้นผิวของการหล่อเนื่องจากข้อบกพร่องของประตูมุมที่คมชัดหรือน้ำมันหล่อลื่นมากเกินไป
น้ำมันหล่อลื่นที่ใช้น้ำเรียกว่าอิมัลชันและเป็นสารหล่อลื่นชนิดที่ใช้กันมากที่สุดเนื่องจากการพิจารณาด้านสุขภาพสิ่งแวดล้อมและความปลอดภัย ซึ่งแตกต่างจากน้ำมันหล่อลื่นที่ใช้ตัวทำละลายน้ำจะไม่ทิ้งผลพลอยได้ในการหล่อหากแร่ธาตุในน้ำถูกลบออกโดยใช้กระบวนการที่เหมาะสม หากน้ำไม่ได้รับการบำบัดอย่างถูกต้องแร่ธาตุในน้ำอาจทำให้เกิดข้อบกพร่องของพื้นผิวและความไม่ต่อเนื่องในการหล่อ มีสารหล่อลื่นที่ใช้น้ำสี่ประเภท: น้ำในน้ำมัน, น้ำมันในน้ำ, กึ่งสังเคราะห์และสังเคราะห์ น้ำมันหล่อลื่นในน้ำมันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดเพราะน้ำเย็นพื้นผิวราโดยการระเหยในขณะที่สะสมน้ำมันในระหว่างการหล่อลื่นซึ่งสามารถช่วยในการปลดปล่อยเชื้อรา โดยทั่วไปแล้วน้ำมันหล่อลื่นชนิดนี้มีอัตราส่วนน้ำ 30 ส่วนต่อน้ำมัน 1 ส่วน ในกรณีที่รุนแรงอัตราส่วนอาจสูงถึง 100: 1
น้ำมันที่สามารถใช้สำหรับน้ำมันหล่อลื่น ได้แก่ น้ำมันหนักไขมันสัตว์ไขมันผักและจาระบีสังเคราะห์ น้ำมันที่ตกค้างหนักมีความหนืดที่อุณหภูมิห้อง แต่ที่อุณหภูมิสูงของกระบวนการหล่อแบบตายพวกเขากลายเป็นภาพยนตร์ สารอื่น ๆ จะถูกเพิ่มเข้าไปในน้ำมันหล่อลื่นเพื่อควบคุมความหนืดและคุณสมบัติทางความร้อนของอิมัลชัน สารเหล่านี้รวมถึงกราไฟท์อลูมิเนียมและไมกา สารเคมีอื่น ๆ สามารถป้องกันฝุ่นและออกซิเดชันได้ น้ำมันหล่อลื่นที่ใช้น้ำสามารถถูกอิมัลซิไฟติกเพื่อให้น้ำมันหล่อลื่นที่ใช้น้ำมันสามารถเติมลงในน้ำรวมถึงสบู่แอลกอฮอล์และเอทิลีนออกไซด์
ตามเนื้อผ้าน้ำมันหล่อลื่นที่ใช้ตัวทำละลายได้รวมดีเซลและน้ำมันเบนซิน พวกเขาอำนวยความสะดวกในการรั่วไหลออก แต่มีการระเบิดเล็ก ๆ เกิดขึ้นในแต่ละครั้งการหล่อตายกระบวนการซึ่งทำให้คาร์บอนสะสมบนผนังโพรง น้ำมันหล่อลื่นที่ใช้ตัวทำละลายนั้นมีความสม่ำเสมอกว่าน้ำมันหล่อลื่นที่ใช้น้ำ
